Federal Rezerv (FED) bağımsızlığı zorluklarla karşı karşıya: Faiz Oranı rekabetinden mali esarete
Bir zamanlar, Federal Rezerv (FED) başkanı, politikacıların sorumsuz harcama davranışlarını özgürce eleştirebilirdi, bu özlem duyulan bir dönemdi.
Örneğin, 1990 yılında, Alan Greenspan Kongre'ye faiz oranlarını düşüreceğini ancak bunun için Kongre'nin bütçe açığını azaltması gerektiğini söyledi. 1985'te, Paul Volcker hatta kesin rakamlar verdi, Federal Rezerv'in "istikrar" sağlamak için para politikasının, Kongre'nin federal bütçe açığından yaklaşık 50 milyar dolar kesinti yapmasına bağlı olduğunu belirtti. Bu iki başkan, Kongre ve Beyaz Saray'ın resesyon riski ile karşı karşıya kalabileceğini ima ediyordu: Şu anda iyi bir ekonomiye sahipsiniz, eğer bir şey olursa bu çok yazık olur.
Ancak, günümüzde durum tersine döndü. ABD Başkanı Trump, Federal Rezerv (FED) ile faiz oranları konusunda "ders veriyor". Son birkaç hafta içinde, Trump, federal fon faizinin "en az 3 puan yüksek olduğunu" iddia etti, "enflasyon yok" ısrarında bulundu ve Federal Rezerv Başkanı Jerome Powell'ı "Geç Kaldı·Powell" olarak alay etti. Bu aynı zamanda bir baskı şeklidir: İyi bir merkez bankası bağımsızlığınız var...
Trump, ilk döneminde faiz oranlarının düşürülmesi için de lobi yaptı. Çoğu modern Amerikan başkanı gibi, Federal Rezerv'in ekonomiyi canlandırmasını umuyordu. Ancak bu sefer durum daha karmaşık: Trump, Federal Rezerv'in açık bütçeyi finanse etmesini istiyor.
Trump ile Powell arasındaki çatışma, yüzeyde mevcut faiz oranı seviyeleri hakkında. Ancak, başkan sürekli olarak "mali yönetim" tehdidinde bulunuyor - yani para politikası, hükümet harcama taleplerine tabi olan bir durum. Trump sosyal medyada şunları yazdı: "Faiz oranlarımız şu andan üç puan daha düşük olmalı, bu da ülkeye her yıl 1 trilyon dolar tasarruf ettirir." Bu tür ifadeleri sürekli olarak yineleyerek, Trump, mali yönetimi açıkça talep eden ilk Amerikan başkanı oldu.
Ancak, bu olasılığı fark eden ilk kişi değildi. Volcker ve Greenspan, faiz artırımı tehdidiyle Kongre'ye gittiğinde, para politikası ile maliye politikası arasındaki genellikle gizli bağlantı su yüzüne çıktı. Bu, onların işine yaradı: Her iki Federal Rezerv başkanı da ekonomik durgunluk tehdidini başarıyla kullanarak Kongre'yi bütçe açığı sorununu çözmeye ikna etti, bu da umut verici bir emsal oluşturdu.
Ancak bu stratejinin bu sefer işe yaraması pek olası görünmüyor. Başkan Powell, sürekli artan açığın riskine sık sık dikkat çekiyor ve hatta daha yüksek açığın daha yüksek uzun vadeli faiz oranları anlamına gelebileceğini açıklıyor. Ancak, onun Volcker ve Greenspan gibi açık tehditler savuracağını hayal etmek zor; belki de kendisinin belirgin bir dezavantajlı pazarlık pozisyonunda olduğunu bildiği için.
1980'lerde, faiz oranlarının artırılmasının en endişe verici etkisi durgunluktur; Federal Rezerv (FED) bu riski göze almayı göze almıştı, böylece Kongre'nin savurgan harcama alışkanlıklarını değiştirmesini sağlamıştı. O zamanlar, yasama organı, sürekli artan savunma bütçesi ve duraklayan ekonomi ile karşı karşıyaydı; her ikisi de kontrol altına alınabilir görünüyordu. Federal borcun GSYİH'ya oranı yalnızca %35'ti ve yönetilmesi de kolay görünüyordu.
Şu anda, federal borç GSYİH'nın %120'sini oluşturuyor ve Amerika'nın faiz ödemelerine yaptığı harcama, savunma harcamasını bile aşmış durumda. Bu hızlı artan faiz harcamaları, şu anda en büyük bütçe sorununu teşkil edebilir.
Bu, Federal Rezerv'i zor bir duruma sokuyor: Hükümetin mali sorunlarını "iyileştirmek" için faiz oranlarını artırma aracını kullanmak istiyor, ancak hükümetin borç büyüklüğü o kadar büyük ki, faiz artırımı aslında "zehir" haline gelecek ve mali sorunları daha da kötüleştirecek.
Federal Rezerv (FED) bir risk alabilir. Ama eğer faiz artışı açığı daha da artırırsa, kim önce geri adım atacak: Federal Rezerv mi yoksa Beyaz Saray mı? Cevaplamadan önce, şu anda federal harcamaların %73'ünün zorunlu harcama olduğunu ve 1980'lerde bunun sadece %45 olduğunu düşünün. Eğer Federal Rezerv'in bir borç sorunuyla ilgili karşılaşmada galip geleceğine inanıyorsanız, o zaman Kongre'nin sosyal güvenlik ve sağlık sigortası gibi zorunlu harcamalarda büyük kesintiler yapmaya istekli olduğunu kabul etmeniz gerekir. Bu inanılmaz görünüyor.
Özellikle şimdi, böyle bir başkan var ki, ülkenin artan borç durumu karşısında sanki tamamen kayıtsız. Bu, 1990'larda aşırı borçlu bir gayrimenkul geliştiricisi olarak yaşadığı deneyimlerden kaynaklanıyor olabilir. Trump, "Bunun bir banka sorunu olduğunu düşünüyorum, benim sorunum değil. Ne umurumda? Bir bankaya bile söyledim, sana söyledim, bana para vermemelisin, sana o lanet olası anlaşmanın kesinlikle işe yaramayacağını söyledim," yazmıştı.
Şimdi, başkan olarak, Trump Powell'a faiz oranlarının daha düşük olması gerektiğini söylediğinde, aslında demek istediği, kamu borcunun Federal Rezerv'in (FED) sorunu olduğu, onun değil. Yanlış söylemedi.
Eski ABD Hazine Bakanlığı ekonomisti David Beckworth şunları yazdı: "Borç faiz ödemeleri artarken ve mali fazlanın siyasi olarak mümkün olmadığı durumlarda, bir fedakarlık yapılması gerekmektedir. Bu fedakarlık daha fazla borç, daha fazla para yaratma veya her ikisi birden olabilir."
Evet, Federal Rezerv (FED) Kongre'ye daha yüksek faiz oranlarıyla tehdit ederek Volcker/Greenspan'ın eski oyununu yeniden oynayabilir. Ancak Powell muhtemelen biliyor ki, eğer gerçekten böyle yaparlarsa, bu yalnızca Federal Rezerv'in çözmesi gereken bir sorunu daha da kötüleştirecek - ve bu sorunu çözmek zorunda kalma zamanını hızlandıracaktır.
Becquervos şöyle açıkladı: "Eğer borç seviyesi çok yüksekse ve sürekli artıyorsa, Federal Rezerv (FED)'in görevi, - faiz oranlarını düşürmek veya borcun para haline getirilmesi - uyum sağlamaya dönüşüyor." O, bunun Federal Rezerv (FED)'in gerçek hayatta kalma tehdidi olduğunu, Trump'ın değil: "Merkez bankası mali taleplere uyum sağlamak zorunda kaldığında, ekonomik bağımsızlığını kaybeder."
Beckworth hâlâ umut besliyor ve bu noktaya gelmeyeceklerini düşünüyor. Belki de gerçekten olmayacak. Enflasyonun ne kadar istenmediğini gördük, bu yüzden bir tur daha enflasyon gelirse, seçmenler muhtemelen yasama organlarını açık hesap sorunlarını çözmeye zorlayacak.
Ama onu umutsuzluğa sürükleyen şey, Trump'ın faiz oranlarını düşürme talebine odaklanmanın dikkat dağıtıcı bir unsur olmasıdır: "Gördüğümüz şey, Trump'ın kendisiyle ilgili olmaktan çok, artan ve kaçınılmaz mali taleplerin Federal Rezerv (FED) üzerinde baskı oluşturmasıdır."
Trump, bu talepleri açıkça ortaya koyan ilk kişi oldu, muhtemelen çünkü mevcut ABD hükümetinin mali politikasının sürdürülebilir olmadığını biliyordu. Ama herkes bunu biliyor, hatta hükümetin kendisi de.
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
21 Likes
Reward
21
7
Repost
Share
Comment
0/400
GateUser-40edb63b
· 08-03 04:17
Federal Rezerv (FED) gerçekten de sallanan bir kurum haline geldi.
View OriginalReply0
NftMetaversePainter
· 08-03 02:28
aslında, para politikasının algoritmik doğası siyasi müdahale tarafından bozulmuştur... dijital egemenlik perspektifinden oldukça ilginç, açıkçası.
View OriginalReply0
NightAirdropper
· 08-01 22:31
Bu, politikacıların her şeyi oynayacağı demek istediğim şey.
View OriginalReply0
LidoStakeAddict
· 08-01 22:29
Federal Rezerv (FED) gerçekten hayal kırıklığı yaratıyor.
View OriginalReply0
HodlKumamon
· 08-01 22:26
Ayı ayı hesapladı, Federal Rezerv (FED) artık Beyaz Saray'ın tatlısı oldu~
View OriginalReply0
defi_detective
· 08-01 22:12
Enflasyon bir şaka mı? Federal Rezerv (FED) gerçekten zor durumda.
Federal Rezerv (FED) bağımsızlık krizi: Faiz Oranı oyunundan mali liderliğe geçiş
Federal Rezerv (FED) bağımsızlığı zorluklarla karşı karşıya: Faiz Oranı rekabetinden mali esarete
Bir zamanlar, Federal Rezerv (FED) başkanı, politikacıların sorumsuz harcama davranışlarını özgürce eleştirebilirdi, bu özlem duyulan bir dönemdi.
Örneğin, 1990 yılında, Alan Greenspan Kongre'ye faiz oranlarını düşüreceğini ancak bunun için Kongre'nin bütçe açığını azaltması gerektiğini söyledi. 1985'te, Paul Volcker hatta kesin rakamlar verdi, Federal Rezerv'in "istikrar" sağlamak için para politikasının, Kongre'nin federal bütçe açığından yaklaşık 50 milyar dolar kesinti yapmasına bağlı olduğunu belirtti. Bu iki başkan, Kongre ve Beyaz Saray'ın resesyon riski ile karşı karşıya kalabileceğini ima ediyordu: Şu anda iyi bir ekonomiye sahipsiniz, eğer bir şey olursa bu çok yazık olur.
Ancak, günümüzde durum tersine döndü. ABD Başkanı Trump, Federal Rezerv (FED) ile faiz oranları konusunda "ders veriyor". Son birkaç hafta içinde, Trump, federal fon faizinin "en az 3 puan yüksek olduğunu" iddia etti, "enflasyon yok" ısrarında bulundu ve Federal Rezerv Başkanı Jerome Powell'ı "Geç Kaldı·Powell" olarak alay etti. Bu aynı zamanda bir baskı şeklidir: İyi bir merkez bankası bağımsızlığınız var...
Trump, ilk döneminde faiz oranlarının düşürülmesi için de lobi yaptı. Çoğu modern Amerikan başkanı gibi, Federal Rezerv'in ekonomiyi canlandırmasını umuyordu. Ancak bu sefer durum daha karmaşık: Trump, Federal Rezerv'in açık bütçeyi finanse etmesini istiyor.
Trump ile Powell arasındaki çatışma, yüzeyde mevcut faiz oranı seviyeleri hakkında. Ancak, başkan sürekli olarak "mali yönetim" tehdidinde bulunuyor - yani para politikası, hükümet harcama taleplerine tabi olan bir durum. Trump sosyal medyada şunları yazdı: "Faiz oranlarımız şu andan üç puan daha düşük olmalı, bu da ülkeye her yıl 1 trilyon dolar tasarruf ettirir." Bu tür ifadeleri sürekli olarak yineleyerek, Trump, mali yönetimi açıkça talep eden ilk Amerikan başkanı oldu.
Ancak, bu olasılığı fark eden ilk kişi değildi. Volcker ve Greenspan, faiz artırımı tehdidiyle Kongre'ye gittiğinde, para politikası ile maliye politikası arasındaki genellikle gizli bağlantı su yüzüne çıktı. Bu, onların işine yaradı: Her iki Federal Rezerv başkanı da ekonomik durgunluk tehdidini başarıyla kullanarak Kongre'yi bütçe açığı sorununu çözmeye ikna etti, bu da umut verici bir emsal oluşturdu.
Ancak bu stratejinin bu sefer işe yaraması pek olası görünmüyor. Başkan Powell, sürekli artan açığın riskine sık sık dikkat çekiyor ve hatta daha yüksek açığın daha yüksek uzun vadeli faiz oranları anlamına gelebileceğini açıklıyor. Ancak, onun Volcker ve Greenspan gibi açık tehditler savuracağını hayal etmek zor; belki de kendisinin belirgin bir dezavantajlı pazarlık pozisyonunda olduğunu bildiği için.
1980'lerde, faiz oranlarının artırılmasının en endişe verici etkisi durgunluktur; Federal Rezerv (FED) bu riski göze almayı göze almıştı, böylece Kongre'nin savurgan harcama alışkanlıklarını değiştirmesini sağlamıştı. O zamanlar, yasama organı, sürekli artan savunma bütçesi ve duraklayan ekonomi ile karşı karşıyaydı; her ikisi de kontrol altına alınabilir görünüyordu. Federal borcun GSYİH'ya oranı yalnızca %35'ti ve yönetilmesi de kolay görünüyordu.
Şu anda, federal borç GSYİH'nın %120'sini oluşturuyor ve Amerika'nın faiz ödemelerine yaptığı harcama, savunma harcamasını bile aşmış durumda. Bu hızlı artan faiz harcamaları, şu anda en büyük bütçe sorununu teşkil edebilir.
Bu, Federal Rezerv'i zor bir duruma sokuyor: Hükümetin mali sorunlarını "iyileştirmek" için faiz oranlarını artırma aracını kullanmak istiyor, ancak hükümetin borç büyüklüğü o kadar büyük ki, faiz artırımı aslında "zehir" haline gelecek ve mali sorunları daha da kötüleştirecek.
Federal Rezerv (FED) bir risk alabilir. Ama eğer faiz artışı açığı daha da artırırsa, kim önce geri adım atacak: Federal Rezerv mi yoksa Beyaz Saray mı? Cevaplamadan önce, şu anda federal harcamaların %73'ünün zorunlu harcama olduğunu ve 1980'lerde bunun sadece %45 olduğunu düşünün. Eğer Federal Rezerv'in bir borç sorunuyla ilgili karşılaşmada galip geleceğine inanıyorsanız, o zaman Kongre'nin sosyal güvenlik ve sağlık sigortası gibi zorunlu harcamalarda büyük kesintiler yapmaya istekli olduğunu kabul etmeniz gerekir. Bu inanılmaz görünüyor.
Özellikle şimdi, böyle bir başkan var ki, ülkenin artan borç durumu karşısında sanki tamamen kayıtsız. Bu, 1990'larda aşırı borçlu bir gayrimenkul geliştiricisi olarak yaşadığı deneyimlerden kaynaklanıyor olabilir. Trump, "Bunun bir banka sorunu olduğunu düşünüyorum, benim sorunum değil. Ne umurumda? Bir bankaya bile söyledim, sana söyledim, bana para vermemelisin, sana o lanet olası anlaşmanın kesinlikle işe yaramayacağını söyledim," yazmıştı.
Şimdi, başkan olarak, Trump Powell'a faiz oranlarının daha düşük olması gerektiğini söylediğinde, aslında demek istediği, kamu borcunun Federal Rezerv'in (FED) sorunu olduğu, onun değil. Yanlış söylemedi.
Eski ABD Hazine Bakanlığı ekonomisti David Beckworth şunları yazdı: "Borç faiz ödemeleri artarken ve mali fazlanın siyasi olarak mümkün olmadığı durumlarda, bir fedakarlık yapılması gerekmektedir. Bu fedakarlık daha fazla borç, daha fazla para yaratma veya her ikisi birden olabilir."
Evet, Federal Rezerv (FED) Kongre'ye daha yüksek faiz oranlarıyla tehdit ederek Volcker/Greenspan'ın eski oyununu yeniden oynayabilir. Ancak Powell muhtemelen biliyor ki, eğer gerçekten böyle yaparlarsa, bu yalnızca Federal Rezerv'in çözmesi gereken bir sorunu daha da kötüleştirecek - ve bu sorunu çözmek zorunda kalma zamanını hızlandıracaktır.
Becquervos şöyle açıkladı: "Eğer borç seviyesi çok yüksekse ve sürekli artıyorsa, Federal Rezerv (FED)'in görevi, - faiz oranlarını düşürmek veya borcun para haline getirilmesi - uyum sağlamaya dönüşüyor." O, bunun Federal Rezerv (FED)'in gerçek hayatta kalma tehdidi olduğunu, Trump'ın değil: "Merkez bankası mali taleplere uyum sağlamak zorunda kaldığında, ekonomik bağımsızlığını kaybeder."
Beckworth hâlâ umut besliyor ve bu noktaya gelmeyeceklerini düşünüyor. Belki de gerçekten olmayacak. Enflasyonun ne kadar istenmediğini gördük, bu yüzden bir tur daha enflasyon gelirse, seçmenler muhtemelen yasama organlarını açık hesap sorunlarını çözmeye zorlayacak.
Ama onu umutsuzluğa sürükleyen şey, Trump'ın faiz oranlarını düşürme talebine odaklanmanın dikkat dağıtıcı bir unsur olmasıdır: "Gördüğümüz şey, Trump'ın kendisiyle ilgili olmaktan çok, artan ve kaçınılmaz mali taleplerin Federal Rezerv (FED) üzerinde baskı oluşturmasıdır."
Trump, bu talepleri açıkça ortaya koyan ilk kişi oldu, muhtemelen çünkü mevcut ABD hükümetinin mali politikasının sürdürülebilir olmadığını biliyordu. Ama herkes bunu biliyor, hatta hükümetin kendisi de.
Şu anda tek sorun: Bunu kim halledecek?